Një grua e vogël- Kafka

... shpesh herë kam vrarë mendjen se përse vallë e mërzis unë atë aq shumë; ka të ngjarë që gjithçka imja i bie ndesh shqisës së saj të bukurisë, ndjenjës së drejtësisë, shprehive të saj, trashëgimisë së saj, shpresave të saj, ja që ka natyra të tilla në kundërshtim me njëra - tjetrën, po përse vuan ajo kaq shumë prej kesaj? Midis nesh nuk ka ndonjë marrëdhënie që do ta detyronte atë të vuante prej meje. Asaj do t'i mjaftonte vendimi që të më shihte mua krejtësisht si një të huaj, sikurse dhe jam e une jo vetëm që nuk do të mbrohesha ndaj një vendimi të tille, por do ta përshëndesja atë tërësisht, asaj i duhet vetëm të vendosë që ta harrojë ekzistencën time, të cilën kurrë nuk ia kam ngucur apo do t'ia kisha ngucur me pahir - e kështu të gjitha vuajtjet do të hidheshin pas shpine.

Nje grua e vogel, F.Kafka