Tre shoke - Remark

Bukur fort-kush eshte vetem, ate nuk ka se kush ta braktise. Por nganjehere, e sidomos naten, thyhej ne cope e therrime keshtjella e rreme, jeta shnderrohej ne nje melodi te perjavshme e te ndersyer…te perfshinte nje vorbull malli e cmendur, nje vorbull deshire, pikellimi dhe shprese dhe mundoheshe si e si te shpetoje nga kjo shushatje e pakuptimte, deshiroje te arratiseshe nga kjo llomotitje bajate e nje organoje qe ia merrte gjithmone te njejtit avaz…te ikje, vec te ikje – pavaresisht se ku! …Ah, kjo nevoje mjerane per pakez ngrohtesi! Valle, a s’do te mjaftonin vetem dy duar dhe nje fytyre e perkulur mbi fytyren tende? Apo mos ishte edhe kjo vetem nje vegim mashtrues, nje heqje dore, nje arratisje nga vetvetja? A ekzistonte valle ndonje gje tjeter, pervec te qenet vetem?